kırık cam teorisi ne demek?

Kırık cam teorisi, sosyal psikolojide ve kriminolojide, bozuk bir çevrenin suç oranlarını artırdığını ileri süren bir teoridir. Bu teoriye göre, bozuk ve bakımsız bir çevre, insanlarda dikkatsizlik, umursamazlık ve saygısızlık gibi negatif davranışları teşvik eder. Bu durum ise suç oranlarını artırır.

Kırık cam teorisi ilk olarak 1982 yılında James Q. Wilson ve George L. Kelling tarafından ortaya atılmıştır. Bu teoriye göre, bir çevrede bozuk bir cam gördüğümüzde, o camın ne kadar süreyle bozuk kaldığına aldırış etmeksizin, insanlar orada daha fazla vandalizm, hırsızlık ve diğer suç davranışları gerçekleştirme eğilimine sahip olabilirler.

Bu teori doğrultusunda, toplumların güvenlik ve düzenini sağlamak için çevreye özen gösterilmesi ve küçük suçların kontrol altına alınması gerektiği vurgulanmaktadır. Aksi takdirde, küçük suçlar büyüyerek daha ciddi suçların ortaya çıkmasına zemin hazırlayabilir. Bu nedenle, kırık cam teorisi suç önleme politikalarında dikkate alınması gereken önemli bir faktördür.